W XVI wieku armaty były produkowane w bardzo różnych długościach i średnicach, ale ogólna regulacja była taka, że im dłuższa lufa, tym większy zasięg. Niektóre działka wyprodukowane w tym czasie miały lufy przekraczające 10 stóp (3,0 m) długości i mogły ważyć do 20 000 funtów (9, 100 kg). Dlatego potrzebne były duże ilości prochu, aby mogli wystrzelić kamienne kule na kilkaset metrów. W połowie wieku europejscy monarchowie zaczęli klasyfikować armaty, aby zmniejszyć zamieszanie. Henryk II, król Francji, wybrał sześć rozmiarów armaty, ale inni zdecydowali się na więcej; Hiszpanie używali dwunastu rozmiarów, a angielski szesnaście. W podobny sposób opracowano do tego czasu lepszy proszek. Zamiast drobno zmielonego proszku używanego przez pierwsze bombardowania, proszek został zastąpiony "peklowaną" odmianą gruboziarnistych ziaren.Ten gruboziarnisty proszek miał kieszenie powietrza między ziarnami, dzięki czemu ogień mógł przejść i zapalić cały ładunek szybko i równomiernie.
Zdjęcie 766A | Pistolet Dardanele, osmańska bomba z 1464 r. | Gaius Cornelius / domena publiczna
Autor : Vasil Teigens
Referencje:
Historia broni i techniki wojskowej od momentu jej powstania
Komentarze
Prześlij komentarz