Napięcia w jedności chrześcijan zaczęły się uwidaczniać w IV wieku. Chodziło o dwa podstawowe problemy: Charakter the oraz teologiczne konsekwencje dodania klauzuli do Nicejskiego Wyznania Wiary, znanej jako klauzula filioque. Te kwestie doktrynalne zostały po raz pierwszy otwarcie omówione w patriarchacie Focjusza. Kościoły wschodnie postrzegały rozumienie przez Rzym natury władzy biskupiej jako bezpośredniej sprzeczności z oczywiście soborową konstytucją Kościoła iw konsekwencji postrzegały te dwie eklezjologie jako wzajemnie przeciwstawne.
Inna kwestia rozwinęła się w poważną irytację wschodniego chrześcijaństwa, stopniowe wprowadzanie do nicejskiego wyznania wiary na zachodzie klauzuli Filioque - oznaczającej "i Syna" - jak w "Duchu Świętym... Pochodzenie od Ojca i Syna", gdzie pierwotne Credo, zatwierdzone przez sobory, a obecnie używane przez prawosławnych, po prostu stwierdza: "Duch Święty,... Pochodzenie od Ojca". Kościół wschodni argumentował, że wyrażenie to zostało dodane jednostronnie i ostatecznie bezprawnie, ponieważ nigdy nie konsultowano się ze Wschodem. Co więcej, w odniesieniu do tej kwestii eklezjologicznej, Kościół wschodni ponadto uważał klauzulę Filioque za niedopuszczalną z dogmatycznych powodów.
Zdjęcie 125B | Trójca Andrieja Rublowa. | Domena anonimowa / publiczna
Autor : Martin Bakers
Referencje:
Historia i ekspansja chrześcijaństwa od jego początków do V wieku
Komentarze
Prześlij komentarz