Sekwencjonowanie trzeciej generacji (znane również jako sekwencjonowanie z długim odczytem) jest klasą metod sekwencjonowania DNA, które są obecnie w trakcie opracowywania. Sekwencjonowanie trzeciej generacji działa poprzez odczytywanie sekwencji nukleotydów na poziomie pojedynczej cząsteczki, podczas gdy w przypadku istniejących metod, które wymagają rozbijania długich nici DNA na małe segmenty, a następnie wnioskowania o sekwencjach nukleotydów przez amplifikację i syntezę. Krytyczne wyzwania istnieją w inżynierii niezbędnych instrumentów molekularnych do sekwencjonowania całego genomu, tak aby technologia stała się komercyjnie dostępna.
Sekwencjonowanie drugiej generacji (sekwencjonowanie z krótkim odczytem), często określane jako sekwencjonowanie nowej generacji( NGS), zdominowało przestrzeń sekwencjonowania DNA od czasu jej powstania. To radykalnie obniżyło koszt sekwencjonowania DNA, umożliwiając masowo równoległe tworzenie dużej liczby analiz przy wyjątkowo wysokim pokryciu w całym genomie.
Zdjęcie 153A | Sekwencjonowanie szablonu TAGGCT za pomocą IonTorrent, PacBioRS i GridION | Philippe Hupé / CC BY-SA (https://creativecommons.org/licenses/by-sa/3.0/legalcode) | Page URL : (https://commons.wikimedia.org/wiki/File:From_second_to_fourth-generation_sequencing,_illustration_on_TAGGCT_template.svg) z Wikimedia Commons
Autor : Milos Pawlowski
Komentarze
Prześlij komentarz