Również buddyzm kwitł we wschodniej części Azji Środkowej (chiński Turkiestan, dorzecze Tarim). Indianie i Irańczycy mieszkali w dużych miastach tego regionu, takich jak Kaszgar i Khotan. Region ujawnił niezwykle bogate dzieła sztuki buddyjskiej, poza tekstami buddyjskimi, na przykład te znalezione w Dunhuang. Sztuka Serindian bardzo przypomina styl Gandhāra i znaleziono pisma w skrypcie Gandhāri Kharoṣṭhī. Ujgurowie podbili ten obszar w VIII wieku i wtopili się w miejscowe ludy irańskie, wchłaniając buddyjską kulturę regionu. Zostali później wchłonięci przez dynastię Mongol Yuan. Wiele drukowanych tekstów buddyjskich z tego regionu pochodzi z Yuan i zostało wydrukowanych w językach ujgurskim, Xixia i sanskrycie. Ujgurowie również odrestaurowali świątynie w jaskiniach i przemalowali buddyjskie malowidła ścienne, na przykład w Bezeklik.Buddyzm ujgurski był ostatnią dużą kulturą buddyjską we wschodnim Turkiestanie i przetrwał do połowy XIV wieku. Po islamizacji Xinjiangu buddyzm przestał być tam główną religią.
Obraz 802A | W II wieku p.n.e. Stupa Sanchi miała prawie podwojoną średnicę, została otoczona kamieniem, a wokół niej zbudowano balustradę i balustradę. | H. Gardner, Art Through the Ages, (ostatnio York: Harcourt, Brace i Co., 1926), str. 409, ryc. 119. / Domena publiczna
Autor : Willem Brownstok
Komentarze
Prześlij komentarz