Po śmierci Buddy buddyjska sangha (wspólnota monastyczna) pozostała skupiona w dolinie Gangesu, rozprzestrzeniając się stopniowo od jej starożytnego centrum. Źródła kanoniczne odnotowują różne rady, podczas których monastyczna Sangha recytowała i organizowała przekazywane ustnie zbiory nauk Buddy oraz rozwiązywała pewne problemy dyscyplinarne w społeczności. Współczesna nauka zakwestionowała dokładność i historyczność tych tradycyjnych relacji. Tradycyjnie mówi się, że pierwsza rada buddyjska odbyła się tuż po Parinirwanie Buddy, a przewodniczył jej Mahākāśyapa, jeden z Jego najstarszych uczniów, w Rājagṛha (dzisiejszy Rajgir) przy wsparciu króla Ajāthaśatru. Według Charlesa Prebisha, prawie wszyscy uczeni kwestionowali historyczność tego pierwszego soboru.Mówi się, że spowodował pierwszą schizmę Sanghi na Sthavirę (Starszych) i Mahasamghikę (Wielką Sandę). Większość uczonych zgadza się, że schizma była spowodowana nieporozumieniami co do kwestii winaji (dyscypliny monastycznej).
Authors: Willem Brownstok
Belongs to collection: Historia buddyzmu: Od jego początków do upadku w Indiach
Pages: 91