Chrześcijanie żydowscy stanowili odrębną społeczność od chrześcijan Pawła, ale utrzymywali podobną wiarę, różniąc się jedynie w praktyce. W kręgach chrześcijańskich Nazarejczyk zaczął być później używany jako etykieta dla wiernych żydowskim przepisom, zwłaszcza dla pewnej sekty. Ci żydowscy chrześcijanie, pierwotnie centralna grupa w chrześcijaństwie, powszechnie wyznająca te same przekonania, z wyjątkiem przestrzegania przez nich żydowskich przepisów, nie byli uważani za heretyckich aż do dominacji ortodoksji w IV wieku. Ebionici mogli być odłamem nazarejczyków, którzy nie zgadzali się co do chrystologii i przywództwa. Chrześcijanie pochodzenia pogańskiego uważali ich za wyznawców nieortodoksyjnych przekonań, szczególnie w odniesieniu do poglądów na temat Chrystusa i nawróconych pogan. Po potępieniu nazarejczyków,Ebionit był często używany jako ogólny pejoratyw dla wszystkich powiązanych "herezji".
Nastąpiło po nicejskie "podwójne odrzucenie" żydowskich chrześcijan zarówno przez chrześcijaństwo pogańskie, jak i judaizm rabiniczny. Prawdziwy koniec dawnego chrześcijaństwa żydowskiego nastąpił dopiero w V wieku. Chrześcijaństwo nieżydowskie stało się dominującym nurtem ortodoksji i narzuciło się na wcześniej żydowskie sanktuaria chrześcijańskie, przejmując pełną kontrolę nad tymi domami kultu do końca V wieku.
Zdjęcie 167B | Moneta wydana przez Nervę brzmisfisci Judaici calumnia sublata, "zniesienie złośliwego procesu w sprawie podatku żydowskiego" | CNG / Attribution-Share Alike 3.0 Unported
Autor : Martin Bakers
Referencje:
Historia i ekspansja chrześcijaństwa od jego początków do V wieku
Komentarze
Prześlij komentarz