(30–375 ne) został utworzony przez najeźdźców koczowników Yuezhi w I wieku pne. Ostatecznie objęła większość północnych Indii, Pakistanu i Afganistanu. Kuszanie przyjęli elementy hellenistycznej kultury Baktrii i Indo-Greków. Podczas rządów Kuszanu buddyzm Gandharan był u szczytu swoich wpływów i znaczna liczba ośrodków buddyjskich została zbudowana lub odnowiona. Sztuka buddyjska Kushan Gandhara była syntezą elementów grecko-rzymskich, irańskich i indyjskich. Z tego okresu pochodzą również buddyjskie teksty Gandhārana. Napisane w Gāndhārī Prakrit, są najstarszymi wciąż odkrytymi rękopisami buddyjskimi (ok. I wne). Według Richarda Salomona większość z nich należy do szkoły Dharmaguptaka.
Cesarz Kaniszka (128-151 n.e.) jest szczególnie znany ze swojego poparcia dla buddyzmu. Za jego panowania w mieście Gandhāran Peshawar (skt. Purusapura), którego używał jako stolicy, zbudowano stupy i klasztory. Wsparcie królewskie Kuszanu i otwarcie szlaków handlowych pozwoliło buddyzmowi Gandharan na rozprzestrzenienie się wzdłuż Jedwabnego Szlaku do Azji Środkowej, Kotliny Tarimskiej, a tym samym do Chin.
Obraz 802A | W II wieku p.n.e. Stupa Sanchi miała prawie podwojoną średnicę, została otoczona kamieniem, a wokół niej zbudowano balustradę i balustradę. | H. Gardner, Art Through the Ages, (ostatnio York: Harcourt, Brace i Co., 1926), str. 409, ryc. 119. / Domena publiczna
Autor : Willem Brownstok
Komentarze
Prześlij komentarz