W tym okresie Mao unikał wszelkich teoretycznych implikacji w swojej literaturze i stosował minimum marksistowskiej myśli kategorycznej. W jego pismach z tego okresu nie udało się wyjaśnić, co miał na myśli przez "marksistowski sposób działania kontroli politycznej i klasowej". Wcześniej Mao zajmował się dychotomią między wiedzą a działaniem. Bardziej interesowała go dychotomia między rewolucyjną ideologią a kontrrewolucyjnymi warunkami celowymi. Wystąpiło więcej korelacji między Chinami a modelem sowieckim.
Okres dojrzały maoistów (1935–1940)
Pod względem intelektualnym był to najbardziej owocny okres dla Mao. Zmiana orientacji była widoczna w jego broszurze "Strategiczne problemy wojny o niepodległość Chin" (grudzień 1936). W tej broszurze starano się przedstawić teoretyczne uzasadnienie jego zainteresowania praktyką rewolucyjną. Mao zaczął oddzielać się od modelu radzieckiego, ponieważ nie był on automatycznie stosowany do Chin. Wyjątkowy zestaw okoliczności historycznych Chin wymagał odpowiednio wyjątkowego zastosowania hipotezy marksistowskiej, zastosowania, które musiałoby odbiegać od sowieckiego przybliżenia.
Zdjęcie 046B | Brytyjski premier Winston Churchill, prezydent Stanów Zjednoczonych Franklin D. Roosevelt i Stalin, wielka trójka przywódców aliantów podczas II wojny światowej na konferencji w Jałcie w lutym 1945 r. | Fotograf rządowy USA / domena publiczna
Autor : Willem Brownstok
Referencje:
Historia komunizmu i marksizmu-leninizmu: Od jego początków do upadku
Warianty komunizmu na świecie: Stalinizm, maoizm i eurokomunizm
Komentarze
Prześlij komentarz