Stalinizm jest oparty na marksizmie-leninizmie i obejmował stworzenie jednopartyjnego totalitarnego państwa policyjnego; szybka industrializacja; teoria socjalizmu w jednym kraju; kolektywizacja rolnictwa; nasilenie walki klasowej w socjalizmie; kult jednostki; oraz podporządkowanie interesów obcych partii komunistycznych interesom Komunistycznej Partii Związku Radzieckiego, uważanej przez stalinizm za wiodącą partię awangardową rewolucji komunistycznej w tamtym czasie. Maoizm jest odmianą marksizmu-leninizmu, która rozwinęła się w celu urzeczywistnienia rewolucji socjalistycznej w rolniczym, przedindustrialnym społeczeństwie Republiki Chińskiej, a później Chińskiej Republiki Ludowej.Filozoficzna różnica między maoizmem a marksizmem-leninizmem polega na tym, że chłopstwo jest rewolucyjną awangardą w społeczeństwach przedindustrialnych, a nie proletariat. Twierdzenie, które zaadaptowało marksizm-leninizm do warunków chińskich, przekształciło się w ideę, że zaktualizował go w fundamentalny sposób, odnosząc się do świata jako całości. Eurokomunizm, zwany także demokratycznym komunizmem lub neokomunizmem, był trendem rewizjonistycznym w latach 70. I 80. W różnych zachodnioeuropejskich partiach komunistycznych, które twierdziły, że rozwinęły teorię i praktykę transformacji społecznej, która jest bardziej odpowiednia dla Europy Zachodniej. Podczas zimnej wojny starali się osłabić wpływy Związku Radzieckiego i Komunistycznej Partii Związku Radzieckiego. Było to szczególnie widoczne we Włoszech, Hiszpanii i Francji. Treść: Stalinizm, maoizm, kubańska rewolucja,Socjalizm afrykański, eurokomunizm, rewolucje 1989.
Authors: Willem Brownstok
Belongs to collection: Historia komunizmu i marksizmu-leninizmu: Od jego początków do upadku
Pages: 162