W układzie odpornościowym błędnie rozpoznaje pewne natywne cząsteczki w organizmie jako obce (autoantygen) i wywołuje przeciwko nim odpowiedź immunologiczną. Ponieważ te natywne cząsteczki, jako normalne części ciała, będą oczywiście zawsze istnieć w organizmie, ataki na nie mogą z czasem stać się silniejsze (podobnie jak wtórna odpowiedź immunologiczna). Ponadto wiele organizmów wykazuje mimikrę molekularną, która polega na pokazywaniu na ich powierzchni antygenów, które są antygenowo podobne do białek gospodarza. Ma to dwie możliwe konsekwencje: po pierwsze, organizm zostanie oszczędzony jako własny antygen; lub po drugie, że przeciwciała wytwarzane przeciwko niemu będą oprócz tego wiązać się z naśladowanymi białkami natywnymi.Przeciwciała zaatakują antygeny własne i tkanki, które je zawierają, aktywując różne mechanizmy, takie jak aktywacja dopełniacza i zależna od przeciwciał cytotoksyczność komórkowa. Nieuchronnie, im szerszy zakres swoistości przeciwciał, tym większa szansa, że jedno lub drugie zareaguje na autoantygeny (natywne cząsteczki organizmu).
Zdjęcie 421A | Klon 1, który został stymulowany przez pierwszy antygen, jest również stymulowany przez drugi antygen, który najlepiej wiąże się z naiwną komórką klonu 2. Mimo że przeciwciała produkowane przez komórki plazmatyczne klonu 1 hamują proliferację klonu 2. | Ketan Panchal, MBBS 07:47, 13 maja 2008 r. (UTC) / Public domain | Page URL : (https://commons.wikimedia.org/wiki/File:Original_antigenic_sin.illustrated.png) z Wikimedia Commons
Autor : Gerald Dunders
Referencje:
Mikrobiologia Medyczna II: Sterylizacja, diagnostyka laboratoryjna i odpowiedź immunologiczna
Komentarze
Prześlij komentarz