Według niektórych uczonych natura Buddy omówiona w niektórych sutrach nie reprezentuje substancjalnej jaźni (ātman); zamiast tego jest pozytywnym językiem i sposobem lub sposobem wyrażania pustki (śūnyatā) i reprezentuje możliwość urzeczywistnienia stanu Buddy poprzez praktyki buddyjskie. Inne filozofie, takie jak madhjamaka, były w większości zdominowane przez dyskurs pustki, który posługiwał się głównie językiem negatywnym lub apofatycznym. Gatunek sutry natury Buddy można postrzegać jako próbę wyrażenia nauk buddyjskich przy użyciu języka pozytywnego, przy jednoczesnym zachowaniu drogi pośredniej, aby zapobiec odwróceniu się ludzi od buddyzmu przez fałszywe wrażenie nihilizmu. Niezgodny pogląd głosi specjalista Tathāgatagarbha, Michael Zimmermann,który postrzega kluczowe sutry natury Buddy, na przykład Sutrę Nirwany i Sutrę Tathagatagarbha, jako uczące twierdzącej wizji wiecznej, niezniszczalnej jaźni buddyjskiej.
Zdjęcie 858A | Tathagata otoczony przez bodhisattwów. Cave 4, Ajaṇṭā Caves, Mahārāṣtra, Indie | Karthikeyan.pandian / Attribution-Share Alike 3.0 Unported
Autor : Yuri Galbinst
Referencje:
Historia buddyzmu: Od jego początków do upadku w Indiach
Historia buddyzmu w Birmie: Od mahajany do buddyzmu greckiego
Komentarze
Prześlij komentarz