W roku 313 Konstantyn i Licyniusz ogłosili, że "jest właściwe, aby chrześcijanie i wszyscy inni mieli swobodę podążania za tym procesem religijnym, który każdemu z nich wydawał się najlepszy", przyznając w ten sposób tolerancję wszystkim religiom, w tym chrześcijaństwu. Edykt mediolański poszedł o krok dalej niż wcześniejszy edykt Serdyki Galeriusza z 311 r., Zwracając skonfiskowaną własność Kościoła. Ten edykt uczynił imperium oficjalnie neutralnym w kwestii kultu religijnego; nie uczynił on ani tradycyjnych religii nielegalnymi, ani nie uczynił chrześcijaństwa religią państwową, jak to miało miejsce później w 380 r. Edykt mediolański podniósł jednak chrześcijaństwo w imperium i potwierdził znaczenie kultu religijnego dla dobrobytu państwowe. Najbardziej wpływowi ludzie w imperium, głównie wysocy urzędnicy wojskowi,nie nawrócił się na chrześcijaństwo, a mimo to uczestniczył w tradycyjnych religiach Rzymu; Rozporządzenie Konstantyna wykazywało przynajmniej chęć ułagodzenia tych frakcji. Monety rzymskie bite nawet osiem lat po bitwie, a mimo to nosiły wizerunki rzymskich bogów. Pomniki, które zamówił jako pierwszy, na przykład Łuk Konstantyna, nie zawierały żadnych odniesień do chrześcijaństwa.
Zdjęcie 208B | Follis wydany przez Konstantyna w Konstantynopolu w 337, z chi-rho na labarum. | Classical Numismatic Group, Inc. / Attribution-Share Alike 3.0 Unported
Autor : Stephen Baskolan
Referencje:
Historia i ekspansja chrześcijaństwa od jego początków do V wieku
Chrześcijaństwo w późnej starożytności i na Bliskim Wschodzie
Komentarze
Prześlij komentarz