Kampania przeciwko niewolnictwu rozpoczęła się od rozkazu Mariany z Austrii w 1667 r., Aby uwolnić wszystkich indyjskich niewolników w Peru, którzy zostali schwytani w Chile. Jej rozkaz spotkał się w Peru z niedowierzaniem i konsternacją. Bez wyjątku uwolniła indyjskich niewolników z Meksyku w 1672 roku. Po otrzymaniu prośby papieża, uwolniła niewolników z południowych Andów. W dniu 12 czerwca 1679 roku Karol II wydał generalne orzeczenie o uwolnieniu wszystkich rdzennych niewolników w Ameryce hiszpańskiej. W 1680 roku zostało to włączone do Recopilación de las leyes de Indias, kodyfikacji praw hiszpańskiej Ameryki. Jedynym wyjątkiem byli Karibowie, "kanibale". Gubernator Juan Enríquez z Chile stanowczo stawiał opór, pisząc protesty do króla i nie publikując dekretów uwalniających indyjskich niewolników. Królewska krucjata przeciwko niewolnictwu nie położyła kresu niewolnictwu rdzennych mieszkańców Hiszpanii ''amerykańskie posiadłości, ale oprócz uwolnienia tysięcy niewolników, zakończyło zaangażowanie i ułatwianie przez urzędników rządowych niewolnictwa przez Hiszpanów; zakup niewolników pozostawał możliwy, ale tylko od miejscowego handlarza niewolników przedstawionego przez Karibów Wenezueli lub Komanczów.
Zdjęcie 597A | Ilustracja buntu Demerara z 1823 r., Powstania afrykańskich niewolników w kolonii Demerara w Gujanie. Afrykańskie kobiety i dzieci stoją w pobliżu grupy rdzennych Amerykanów niosących kije, tworząc półkole wokół europejskiego oficera. | Joshua Bryant, Demerara / domena publiczna
Autor : Mikael Eskelner
Referencje:
Historia niewolnictwa: Od starożytności do hiszpańskiego kolonializmu w Ameryce
Niewolnictwo we współczesnym islamie i w byłych koloniach Ameryki
Komentarze
Prześlij komentarz