Upadek buddyzmu na subkontynencie indyjskim odnosi się do stopniowej operacji kurczenia się i zastępowania buddyzmu w Indiach, która zakończyła się około XII wieku. Według Larsa Fogelina, "nie było to pojedyncze wydarzenie, z pojedynczą przyczyną; była to operacja trwająca stulecia".
Upadek buddyzmu przypisuje się różnym czynnikom, przede wszystkim regionalizacji Indii po upadku imperium Gupta (320–650 n.e.), która doprowadziła do utraty mecenatu i darowizn, gdy indyjskie dynastie zwróciły się do hinduskich braminów. Innym czynnikiem były inwazje północnych Indii przez różne grupy, np. Hunów indyjskich, Białych Hunów, muzułmańskich sunnickich Turków-Mongołów, Arabów i Persów, a następnie zniszczenie instytucji buddyjskich, np. Nalandy i prześladowania religijne. Równie ważnymi czynnikami była rywalizacja religijna z hinduizmem, a później z islamem. Uważa się, że islamizacja Bengalandu wyburzenia Nalandy, Vikramasili i Odantapuri przez Muhammada bin Bakhtiyara Khalji, generała Sułtanatu Delhi poważnie osłabiły praktykę buddyzmu we wschodnich Indiach.
Zdjęcie 930A | Procent populacji buddyjskiej mądrości w dystrykcie, spis ludności Indii 2011. Zachodni środkowa część Indii, Maharasztra, pokazuje populację buddystów Nawajany, a północna i wschodnia część pokazuje tradycyjną populację buddystów. | Bhvintri / Attribution-Share Alike 4.0 International
Autor : Tobias Lanslor
Komentarze
Prześlij komentarz