Buddyzm wkroczył do Chin Han przez Jedwabny Szlak, począwszy od I lub II wieku n.e. Pierwsze udokumentowane wysiłki translatorskie mnichów buddyjskich w Chinach miały miejsce w II wieku n.e. Przez terytorium chińskie graniczące z Kotliną Tarim pod Kaniszką. Kontakty te przenosiły wątki buddyzmu Sarvastivadan i Tamrashatiya na cały świat wschodni.
Buddyzm theravada rozwinął się z kanonu palijskiego w szkole Tamrashatiya na Sri Lance i rozprzestrzenił się w Azji Południowo-Wschodniej. W międzyczasie buddyzm Sarvastivada był przenoszony z północnych Indii przez Azję Środkową do Chin.
Bezpośredni kontakt między buddyzmem środkowoazjatyckim i chińskim trwał od III do VII wieku, aż do okresu Tang. Od IV wieku chińscy pielgrzymi, tacy jak Faxian (395–414), a później Xuanzang (629–644), zaczęli podróżować do północnych Indii (głównie Gandhara), aby uzyskać lepszy dostęp do oryginalnych pism świętych. Między III a VII wiekiem części szlaku lądowego łączącego północne Indie z Chinami były rządzone przez Xiongnu, dynastię Han, Imperium Heftalitów, Göktürków i dynastię Tang. Indyjska forma buddyjskiej tantry (Wadżrajany) dotarła do Chin w VII wieku. Buddyzm tybetański został ponadto ugruntowany jako gałąź w VIII wieku.
Zdjęcie 911A | Posąg Wajroczany z Pakistanu (prawdopodobnie region Gilgit), IX – początek X wieku | Nie podano autora do odczytu maszynowego. Zakłada się, że World Imaging (na podstawie roszczeń dotyczących praw autorskich). / Domena publiczna
Autor : Tobias Lanslor
Komentarze
Prześlij komentarz