Artykuł w Quarterly Journal of Science, Literature, and The Arts (1821) wzbudził zainteresowanie złudzeniami optycznymi zakrzywionych szprych w obracających się kołach widzianych przez pionowe szczeliny. W 1824 roku Peter Mark Roget przedstawił matematyczne szczegóły dotyczące pojawiających się krzywizn i dodał opinię, że szprychy wydawały się nieruchome. Roget twierdził, że złudzenie to wynika z faktu, że "wrażenie zrobione ołówkiem promieni na siatkówce, jeśli jest dostatecznie żywe, pozostanie przez pewien czas po ustaniu przyczyny". To było później postrzegane jako podstawa postulatu "trwałości widzenia" jako zasady postrzegania filmu jako ruchu, a nie kolejnego strumienia obrazów, które są rzeczywiście pokazywane oku. Postulat ten został odrzucony jako (jedyna) zasada rezultatu od 1912 r.ale pozostaje w wielu wyjaśnieniach dotyczących historii filmu. Jednak eksperymenty i wyjaśnienia Rogeta zainspirowały ponadto badania Michaela Faradaya i Josepha Plateau, które ostatecznie wniosły szacunek do wynalezienia animacji.
Zdjęcie 998A | Ilustracja kineografu z 1868 r. | Pierwotnym autorem jest de: John Barnes Linnet / Public domain
Autor : Daniel Mikelsten
Komentarze
Prześlij komentarz