Regionalizacja Indii po upadku imperium Guptów (320–650 n.e.) doprowadziła do utraty mecenatu i darowizn. Przeważający pogląd na upadek buddyzmu w Indiach jest podsumowany w klasycznym studium AL Bashama, które dowodzi, że główną przyczyną było ponowne pojawienie się archaicznej religii hinduistycznej, "hinduizmu", która skupiała się na czczeniu bóstw takich jak Śiwa i Wisznu i stała się coraz bardziej popularny wśród zwykłych ludzi, podczas gdy buddyzm, skupiony na życiu klasztornym, został odłączony od życia publicznego i jego rytuałów życiowych, które pozostawiono hinduskim braminom.
Konkurs religijny
Rozwój ostatnich form hinduizmu (i, w mniejszym stopniu, dżinizmu) był kluczowym elementem upadku buddyzmu w Indiach, szczególnie w kontekście malejącego wsparcia finansowego klasztorów buddyjskich ze strony świeckich i członków rodziny królewskiej. Według Hazry buddyzm podupadł częściowo z powodu wzrostu popularności braminów i ich wpływu na działalność społeczno-polityczną.
Zdjęcie 931A | W okresie walki trójstronnej (VII-XII w.) Większość większych i mniejszych dynastii indyjskich stopniowo przesuwała swoje poparcie w kierunku różnych form hinduizmu lub dżinizmu (z wyjątkiem Palas). | w: User: Planemad / Attribution-Share Alike 3.0 Unported
Autor : Tobias Lanslor
Komentarze
Prześlij komentarz