W IX wieku cesarz w Konstantynopolu zachęcał do wypraw misyjnych do pobliskich krajów, w tym kalifatu muzułmańskiego i tureckich Chazarów. W 862 r. Wysłał świętych Cyryla i Metodego na słowiańskie Wielkie Morawy. Do tego czasu większość słowiańskiej populacji Bułgarii była chrześcijanami, a sam car Borys I został ochrzczony w 864 roku. Serbia została uznana za chrześcijanina w 870 roku. Który chociaż został ostatecznie schrystianizowany dopiero pod koniec następnego stulecia.
Spośród nich Kościół Wielkich Moraw od razu zdecydował się połączyć z Rzymem, a nie Konstantynopolem: Wysłani tam misjonarze stanęli po stronie papieża podczas schizmy fotiańskiej (863–867). Po zdecydowanych zwycięstwach nad Bizantyjczykami pod Acheloos i Katasyrtai, Bułgaria ogłosiła swój kościół autokefalią i podniosła go do rangi patriarchatu, autonomii uznanej w 927 przez Konstantynopol, ale zniesionej przez cesarza Bazylego II Bulgaroktonosa (pogromcę Bułgarii) po jego podboju w 1018 r. Bułgarii.
Zdjęcie 221B | Rozprzestrzenianie się chrześcijaństwa w Europie o 1000 lat. | Droysen / Andrée; G.Kossinna gez. / Attribution-Share Alike 3.0 Unported
Autor : Stephen Baskolan
Referencje:
Historia i ekspansja chrześcijaństwa od jego początków do V wieku
Chrześcijaństwo w późnej starożytności i na Bliskim Wschodzie
Komentarze
Prześlij komentarz