Przed końcem lat sześćdziesiątych nie wyprodukowano prawie żadnej animacji dla dorosłych. Godnym uwagi wyjątkiem był pornograficzny film krótkometrażowy Eveready Harton w Buried Treasure (1928), prawdopodobnie nakręcony przez znanych animatorów na prywatną imprezę na cześć Winsora McCaya i nie był pokazywany publicznie aż do późnych lat siedemdziesiątych. Po 1934 roku kod Hays dał filmowcom w Stanach Zjednoczonych niewielką swobodę w publikowaniu ryzykownych materiałów, dopóki kod nie został zastąpiony przez system oceny filmów Motion Picture Association of America w 1968 roku. Medium dla dzieci lub rodzinnej rozrywki, nowoczesne animacje teatralne dowiodły, że jest inaczej.
Prawdopodobnie filozoficzne, psychologiczne i socjologiczne podteksty programów telewizyjnych Peanuts były stosunkowo zorientowane na osoby dorosłe, podczas gdy programy były dodatkowo przyjemne dla dzieci. W 1969 roku reżyser Bill Mendelez rozszerzył sukces sukcesji na kina filmem A Boy Named Charlie Brown. Kontynuacja teatralna Snoopy Come Home (1972) okazała się klapą kasową, pomimo pozytywnych recenzji. Race for Your Life, Charlie Brown (1977) i Bon Voyage, Charlie Brown (i Don't Come Back !!) (1980) były jedynymi tradycyjnie teatralnymi animowanymi aspektami dla Peanuts, podczas gdy programy telewizyjne trwały do 2011 roku.
Zdjęcie 002B | Wciąż nienazwany Tweety debiutujący w A Tale of Two Kitties (1942) | Nieznany autor / domena publiczna
Autor : Daniel Mikelsten
Komentarze
Prześlij komentarz